بیانیه اولین فستیوال معماری معاصر ایران ۱۴۰۱:

ما امروز شاهد حال ناخوشایند معماری شهرمان هستیم؛ معماری در رخوت فرو رفته، نابسامان و آشفته. این وضعیت، حداقل در دامنه اثرگذاری ما معماران، حاصل کم‌کاری، عدم اطمینان درونی، بی‌تصمیمی، دوری از واقعیات معماری و تعمق موثر بوده و سلامت اندیشه را از میان برده است. ما در اعتراض به معماری رایج شهرمان که یا تقلیدهای مبتذلانه و یا طراحی‌های ژیگولوپسند (کم‌مایه) است، گرد هم آمده‌ایم تا در این فستیوال از اصالت معماری بگوییم که به آن فراتر از رفع صرف نیازهای اولیه و هم بدون وابستگی‌های سطحی سبکی و بازاری، به عنوان یک دستاورد انسانی در بستر تاریخ، اجتماع، فلسفه و سایر تکنولوژی‌ها می‌نگرد و از افراد و روش‌های دانش محور در ارائه آن به مخاطبین، یعنی مردم استفاده می‌شود. مجموعه معماران این فستیوال با اتفاق نظر در ارائه بیانیه حاضر، مطروح در باب اصالت معماری، اگرچه به تقلید از روش‌های پیشینیان، اما مورد نیاز برای جامعه ما این تصمیم را گرفته‌اند تا با ارائه آثار مفتخر خود همگام با هدف فستیوال، جامعه معماری را متوجه آرای خود کرده و مهم‌تر از همه مسیر آینده معماری را به دور از هیجانات مقطعی نشان دهند تا در نهایت لمس شفابخشی بر پیکر بی‌جان معماری شهرمان به وقوع بپیوندد.